یوزپلنگانی
که با من دویدهاند کتابی حاوی ده داستان کوتاه از بیژن نجدی است. نام
کتاب طبق مطلب مندرج در کتاب از وصیت شاعرانه او گرفته شدهاست.این کتاب
تنها کتابی است که در زمان حیات بیژن نجدی از وی منتشر شد.
این مجموعه داستان توسط محمدرضا دمابی درسال ۱۳۸۹ به زبان انگلیسی ترجمه و در مجله نوشتا شماره شانزدهم به چاپ رسیده است.
سبک داستانهای این کتاب
بیژن
نجدی نویسندهای با ذوق ادبی است که داستانهایش در سبکهای واقعگرایی و
فراواقعگرایی است. وی از پیشگامان داستان نویسی پست مدرن در ایران به شمار
می آید.نشانههای سبک واقعیتگرایی در بخشهای مختلف برخی از این
داستانها از زندگی ملموس شخصیتها و نشانههای سبک فراواقعیت گرایی در
تعداد دیگری از داستانها از هم ذات پنداری با اشیای بیجان است که به طور
بارز به ذهن خواننده کتاب منعکس میشود. بیژن نجدی از قریحه شاعری خود در
متن داستانها بهره برده و استعارهها و تشبیههای فراوانی در متن کتاب
موجود است.
منابع:https://fa.wikipedia.org